இந்தக் காலத்தில் தமிழ்ப் பண்பாடு வேறே, வைதிக நாகரீகம் வேறே என்று தப்பாக
அபிப்ராயப்பட்டுக் கொண்டு முடிந்த மட்டில் தமிழ் தேசத்தில், முன்காலத்தில்
உசந்ததாக எந்த
விஷயம் இருந்தாலும், அல்லது எந்த விஷயங்கள் இருந்தாலும், அந்த விஷயம்
அல்லது மநுஷ்யர் வைதிக நாகரீகத்தில் வராமல், தமிழினம் என்று ஏதோ ஒன்றை
இவர்கள் பிரித்துச் சொல்லிக்
கொண்டிருக்கிறார்களே, அதில் வந்ததாகவே ஜோடனை பண்ணிக் காட்டுவதாக
ஏற்பட்டிருக்கிறது.
நல்ல அறிவும் ஆராய்ச்சித் திறமையும் உள்ளவர்கள், நாவல் எழுதுகிறவர்கள்
எல்லோருமே இப்படித்தான் தமிழ் நாகரீகமென்று ஏதோ ஒன்று தனியாக இந்தத்
திராவிட
தேசத்தில் வைதிகத்துக்கு வித்யாஸமாக, அதை அமுக்கிக் கொண்டு, பிரகாசமாக
இருந்ததாக ஜோடித்து எழுதுகிறார்கள். ஆனால் அந்த அந்தக் காலத்துக்
கல்வெட்டுகளைப் பார்த்தாலும் சரி, கவிகளும் புலவர்களும்
பாடி விட்டுப் போயிருக்கும் தமிழ் நூல்களைப் பார்த்தாலும் சரி, இந்தப் புது
அபிப்ராயத்துக்கு ஒரு ஆதாரமும் இல்லை.
இதிலே ஒரு பக்கம் வேடிக்கையாகவும் இருக்கிறது. (வேடிக்கைக் கஷ்டம்)
என்னவென்றால், வைதிகம் வேறே, த்ராவிடம் வேறே என்ற தப்பான அபிப்ராயம் பொது
ஜனங்கள்
மனஸில் அசைக்க முடியாமல் வேரோடி விட்டதாக நினைத்துக் கொண்டு, அவர்களுடைய
ஆதரவைத் தாங்கள் ஸம்பாதிக்க வேண்டுமென்று பிராம்மணர்களிடையே அறிவாளிகளாக
இருக்கப்பட்ட சிலபேர்
இந்த பேதத்துக்கு பலம் கொடுத்து எழுதியும் பேசியும் வருகிறார்கள்.
தமிழ் தேசத்தில் பூர்வத்தில் ஆட்சி செலுத்திவந்த மூவேந்தர்களும் ஸரி,
பல்லவர்களும் ஸரி, வேத வித்யைகளுக்கும் வேத கர்மாக்களுக்கும் வேத
ப்ராம்மணர்களுக்கும் பண்ணியிருக்கும் பெரிய தொண்டுகளை அடியோடு
மறைத்துவிட்டு, அவர்கள்
தமிழ் நாகரீகம் என்று ஏதோ தனியாக இருந்த ஒன்றைப் போஷித்த மாதிரியே
எழுதுகிறார்கள். பேசுகிறார்கள்.
சரித்திரத்தை Base பண்ணிக் கதை எழுதுகிறவர்கள் மாத்திரமில்லாமல் சரித்திர
புஸ்தகமே எழுதுகிறவர்கள், தமிழிலக்கிய வரலாறு எழுதுகிறவர்கள், பண்டைத்
தமிழ்
நூல்களுக்கு இப்போது உரை எழுதுகிறவர்கள் ஆகியவர்களிலும் ரொம்பப் பேர் இந்த
ரீதியில் எழுதுவதுதான் மிகவும் கவலையாயிருக்கிறது. இதனால் இவர்கள் இதுவரை
ஜனங்களுக்கு இல்லாமலிருந்த பேத எண்ணங்களை உண்டாக்கி, வலிவு கொடுத்து
வருகிறார்கள். பொதுவான பாரத கலாச்சாரத்துக்குள்ளேயேதான் அங்கங்கே
வித்தியாஸங்களிருப்பது.
இது ரீஜினல் (பிராந்திய) வித்யாஸம்தானே தவிர ரேஷியல் (இன) வித்யாஸம்
இல்லவேயில்லை. தமிழ் ஜனங்களுக்குள்ளேயே பழக்க வழக்கங்களிலும் பேச்சிலும்
தென்பாண்டி
நாடு, கொங்குதேசம், சோழ தேசம், வடார்க்காடு - தென்னார்காடு - செங்கல்பட்டு
சேர்ந்த பழைய நடுநாட்டு - தொண்டை நாட்டுப் பகுதிகள் ஆகியவற்றுக்குள் எத்தனை
வித்தியாஸங்களிருக்கின்றன? அதிலும் சேராமல், அத்தனையையும்
அவியலாக்கி, இன்னும் சிலதையும் சேர்த்ததாகப் சென்னப்பட்டினத்தில்
இருக்கிறது. ஸ்மார்த்தப் பொம்மநாட்டிகள் (மடிசார்) கட்டிலேயே மூன்று நான்கு
தினுஸு சொல்வார்கள். அதனாலே வேறே வேறே ரேஸ் என்றாகிவிடு
ஜகத்குரு காஞ்சி காமகோடி ஸ்ரீ சந்திரசேகரேந்திர சரஸ்வதி சங்கராச்சார்ய ஸ்வாமிகள்
No comments:
Post a Comment